Οδοιπορικό στα Λεύκαρα

Απόγευμα Σαββάτου και μη έχοντας κάποια υποχρέωση διαλέγουμε να φύγουμε από τα καυσαέρια της πρωτεύουσας και να διαλέξουμε το καθαρό αέρα της εξοχής. Διαλέγουμε τα Λεύκαρα, χωριό της επαρχίας Λάρνακας, 57 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση μας. Το χωριό χωρίζεται διοικητικά σε δύο μέρη, τα Πάνω Λεύκαρα, που αποτελούν τον δήμο, και την κοινότητα των Κάτω Λευκάρων.

Η διαδρομή παρά τις πολλές ανηφόρες δεν μας κούρασε. Και όταν φτάνεις έξω από το χωριό αρχίζεις να μαγεύεσαι αρχικά από τη θέα που έχεις από ψηλά και ύστερα από την ωραία αρχιτεκτονική που έχουν τα σπίτια. Φυσικά το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο νου μόλις αποφασίσαμε να πάμε στο χωριό είναι τα λευκαρίτικα.

Aρχίζουμε το οδοιπορικό μας από το πυροσβεστικό σταθμό του χωριού, κατευθυνόμενοι προς την εκκλησία του χωριού. Χωρίς να γνωρίζουμε καλά τους δρόμους μπαίνουμε μέσα στις γειτονιές για να γνωρίσουμε καλύτερα το χωριό και να συνομιλήσουμε με τους κατοίκους.

Όπως μας είπαν οι κάτοικοι του χωριού τα Λεύκαρα ψηφίστηκε ως ένα από τα δέκα πιο γραφικά χωρία της Ευρώπης, ενώ σύμφωνα με ένα μύθο, το χωριό επισκέφτηκε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι το 1481, αγοράζοντας ένα κέντημα για την Αγία Τράπεζα του καθεδρικού ναού του Μιλάνο. Μάλιστα το λευκαρίτικο κέντημα, τον Οκτώβριο του 2010 εντάχθηκε στον κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Σε κάθε στενό του χωριού συναντάς σχεδόν τα ίδια πράγματα, πετρόκτιστα σπίτια και αρκετά άνθη, ενώ σε κάθε κατάστημα υπάρχουν τα λευκαρίτικα κεντήματα. Περπατώντας μέσα από τα στενά πέτρινα σοκάκια του χωριού συναντούμε το Kέντρο Χειροτεχνίας Λευκάρων, το Μουσείο Λευκάρων και την Εκκλησία Τιμίου Σταυρού. Η περιήγηση μας στο χωριό δεν ήταν καθόλου πολύωρη παρόλο που σίγουρα υπήρχαν και άλλα πολλά να δούμε. Εξάλλου κάθε στενό είναι και ένα κρυμμένο μυστικό.